Stale zmieniające się wymagania konsumentów powodują konieczność dopasowania oferty okien do ich potrzeb. Do niedawna energooszczędność była jedynie fanaberią nielicznych, próbujących pogodzić ekologiczne i ekonomiczne podejście do zakupu stolarki okiennej. Teraz mamy już pewność, że takie nastawienie przerodziło się w stały nurt, a pytania zadawane przez klientów o współczynniki przenikania cieplnego (Uw), odporność statyczną czy dźwiękochłonność na stałe zagościły w negocjacjach handlowych.
Współczynnik Uw jest miarą przenikania ciepła przez okno lub drzwi. Określa on całkowity przepływ ciepła przez całe okno lub drzwi, uwzględniając zarówno ramę, szyby, jak i wszelkie elementy izolacyjne, takie jak szprosy czy uszczelki okienne. Jak to wygląda w praktyce? Im niższy współczynnik Uw, tym lepsze właściwości termoizolacyjne posiada okno lub drzwi. Oznacza to, że mniejsza ilość ciepła przenika przez okno lub drzwi na zewnątrz, co przekłada się na mniejsze straty energetyczne i lepszą efektywność energetyczną budynku.
Od jakiegoś czasu widzimy jednak, że możliwości, jakie oferują nam dostępne na rynku technologie związane z branżą okienną, powoli się wyczerpują. Rozwiązania, które się pojawiają w postaci wzmocnień termicznych, profili o zwiększonej ilości komór lub grubsze pakiety szybowe powodują poprawę wskaźnika Uw o wartość 0,1 lub 0,2. Wydawałoby się, że stanęliśmy w martwym punkcie i na rewolucję raczej nie ma co liczyć. A przynajmniej nie na taką, która przyniosłaby uzasadnioną ekonomicznie korzyść.
Oczywiście możemy zastąpić materiały i zaproponować pakiety o współczynniku 0,3 W/m², lecz czy klient będzie skłonny zapłacić za okna dwa razy więcej? Tak naprawdę producenci szyb, profili czy dostawcy wzmocnień na obecną chwilę nie są w stanie zaoferować wiele więcej producentom okien. Gdzie zatem szukać rozwiązań umożliwiających jeszcze lepsze zaspokojenie stale rosnących wymagań klientów w zakresie energooszczędności?

Kluczem do zapewnienia długoterminowego stałego poziomu energooszczędności, jaką zapewnić powinna nowoczesna stolarka, jest szczelność. Infiltracja powietrza przez przegrodę okienną to priorytetowy parametr wpływający na bilans cieplny okna, a więc na ostateczny koszt, jaki niesie ogrzewanie lub schładzanie budynku. A w zapewnieniu jak największej szczelności z pomocą idą uszczelki - ich ilość, budowa, sposób łączenia oraz materiał, z jakiego są wykonane. To, jakie uszczelki do okien wybrać, powinno zależeć od celu, jaki chce się osiągnąć i od warunków, w jakich okno będzie pracowało. Dlatego też warto położyć większy nacisk na badania parametrów szczelności stolarki okiennej już na etapie projektowania oraz instalacji.

W technologii produkcji uszczelek w ostatnich latach niewiele się zmieniło. Ich oferta i różnorodność jest również ograniczona. Większość producentów profili oferuje kształtowniki razem z uszczelką połączone na etapie ekstruzji profilu. Jednym z rodzajów są TPE termozgrzewalne, które są na stałe połączone z profilem okna i zbudowane z mieszanki tworzyw sztucznych i gumy. Są odporne na zmianę temperatury niczym „plastelina” i powoli wyparły tradycyjne uszczelki gumowe. TPE zachowuje swoje pierwotne właściwości najkrócej, ponieważ po 2–3 latach użytkowania okna w naszych polskich zmiennych warunkach pogodowych, uszczelki z tego materiału są zazwyczaj zniekształcone i zesztywniałe. Wówczas takie okno (choćby pierwotnie miało współczynnik Uw 0,75) nie będzie spełniało pokładanych w nim oczekiwań, a inwestycja w ciepłą szybę i najnowszy profil okaże się wyrzuceniem pieniędzy w błoto.
Bardziej ambitni producenci stolarki stosują wciąż uszczelkę gumową z EPDM. Jest ona bardziej elastyczna i odporna na czynniki zewnętrzne. Uszczelka EPDM nie może być zgrzewana. Pod wpływem temperatury topi się i nie daje się trwale połączyć po zastygnięciu. Jest to efekt znacznej ilości kauczuku wykorzystanego w produkcji, który odpowiada za elastyczność uszczelki. Swoje właściwości EPDM zachowuje przez 5-6 lat, następnie podziela los „koleżanki” z TPE. Ta uszczelka wymaga jednak dodatkowego oczyszczenia zgrzewu narożników, a następnie wciągnięcia jej w tak przygotowany profil, co generuje dodatkowe koszty produkcyjne.

Żadne z wykorzystywanych wyżej rozwiązań nie może się jednak równać z korzyściami, jakie niesie zastosowanie przez Grupę Solo w systemie Lufthaus uszczelki Qlon indywidualnego projektu. Sekret jej niezwykłych właściwości tkwi w konstrukcji. Ponieważ pozostałe uszczelki budowane są z mieszanki gumy z PCV, nigdy nie będą równie elastyczne, trwałe i wytrzymałe. Kombinacja materiałów wykorzystanych do produkcji Qlon przewyższa pod każdym względem komponenty zawarte w innych, obecnych na rynku uszczelkach. Gładka, odporna na zabrudzenia powierzchnia z folii polietylenowej oraz bardzo elastyczne, miękkie wypełnienie z pianki poliuretanowej zapewniają uszczelce lepsze właściwości niż te zapewniane przez gumę. Twardy polipropylenowy rdzeń ułatwia aplikację uszczelki w profilu oraz uniemożliwia samoistne wypinanie się. Potwierdzona badaniami wartość jest dziesięciokrotnie niższa niż w innych, masowo stosowanych uszczelkach. A sprężystość i odporność na zmiany temperatury to dodatkowe atuty tego rozwiązania. Właściwości uszczelek Qlon sprawiają, że okna serii Lufthaus cechuje wręcz niewiarygodna wartość współczynnika infiltracji oznaczająca szczelność okna. Zwykłe uszczelki z TPE w porównaniu z Qlonem są dokładnie 10 razy mniej szczelne. To z kolei powoduje, że okna Lufthaus odznaczają się jednym z najwyższych, o ile nie najwyższym, stopniem szczelności na polskim rynku. A takie właściwości są obecnie i będą w najbliższej przyszłości pożądane przez inwestorów z uwagi na konieczność wykonywania budynków pod kątem ich maksymalnej szczelności. Tutaj rozwiązanie Grupy Solo w postaci okna Lufthaus okazuje się bezkonkurencyjne.

Andrzej Woszczyna